Arbutus unedo, Κουμαριά

Ανήκει στην οικογένεια  Ericaceae

                Η Κουμαριά είναι ένας αειθαλής θάμνος που ζεί σχεδόν σε όλη  την Ελλάδα  σε υψόμετρο κάτω από 800 μέτρα, καί σε περιοχές με πυκνή και θαμνώδης βλάστηση. 

                              Στην  ανατολική Αττική Πόρτο Ράφτη, η παρουσία του είναι μικρή και περισσότερο σε υγρές και προσηλιακές  περιοχές του Κουβαρά  έως τις παρυφές του λόφου  Τουργέλη. 

                        Ο θάμνος αυτός μπορεί να φθάσει και υψος τα τρία μέτρα, ενώ το φύλλωμά του είναι πράσινο και αρκετά γυαλιστερό. Οι άκρες των φύλλων της είναι οδοντωτές.  

                               Ο θάμνος ανθίζει ανά περιοχές από αρχές καλοκαιριού έως και τον Σεπτέμβρη, με πολύ όμορφα άνθη, σε πολλές ταξιανθίες, σχήματος περίπου καμπάνας με διογκωμένη τη μέση, και χρώματος ωχρολευκό.

Στην εποχή του,είναι εξαιρετικά μελισσοτροφικό φυτό, και η γονιμοποίησή των καρπών από τις μέλισσες  αρκετά εύκολη.

                         Τά φρούτα, κούμαρα είναι βρώσιμα και όταν ωριμάσουν χρώματος κόκκινο, είναι εξαιρετικά νόστιμα   Μπορεί να χρησιμοποιηθούν σε μαρμελάδες ,ακόμη και παραγωγή ποτών όπως τσίπουρο, κονιάκ ,κλπ.

Επίσης πολύ νόστιμη  τροφή για την άγρια πανίδα.

Ενας ακόμη θάμνος στολίδι της Ελληνικής υπαίθρου, χρωματίζει με πράσινες πινελιές τίς ημιορεινές περιοχές.

Οι φωτογραφίες είναι απο Πόρτο ράφτη και Χαλκιδική

Myrtus communis

Ανήκει στην οικογένεια  Myrtaceae

Αλλος ένας  όμορφος αειθαλής θάμνος , πού βρίσκετε στην περιοχή του Κουβαρά. 

                       Φύεται σχεδόν σε όλα τα ρέματα της περιοχής  που λόγω τού δάσους  τη χειμερινή περίοδο η ροή του νερού υπάρχει, και είναι ικανοποιητική.

                       Η μυρτιά αρέσκεται να φυτρώνει σε υγρές ,σκιερές  ρεματιές με αρκετό υδροφόρο ορίζοντα. Οταν έλθεις σε επαφή ή τρίψεις τα φύλλα της αναδύεται ένα άρωμα μεθυστικό και χαρακτηριστικό.

                    Η Μυρτιά  ήταν γνωστή απο την αρχαιότητητα και ήταν ο θάμνος της Θεάς Αφροδίτης, κατα την μυθολογία.

Απο αρχαιοτάτων λοιπόν χρόνων ο θάμνος θεωρείτε αρωματικό και φαρμακευτικό φυτό. Απο αυτόν  μπορεί να παραχθεί αιθέραιο έλαιο,το μυρτέλαιο,το οποίο χρησιμοποιείτο στην πρακτική ιατρική.

Κατα τόπους υπάρχουν και άλλες ονομασίες ,όπως Μυρσίνη,Σμυρτιά κλπ.

                       Οι καρποί του, υπάρχουν δύο είδη τα λευκά και τα μπλέ ,και τα δύο είναι βρώσιμα και μάλιστα νοστιμότατα. 

Μπορεί επίσης να γίνουν μαρμελάδα, ή να αρωματίσουν το τσίπουρο και το κρασί,ακόμη και σιρόπι για τα παγωτά.

Ομως επίσης είναι νοστιμότατοι και για τα χειμερινά μικρά πουλιά που φωλιάζουν στον θάμνο .

Οι καρποί ονομάζονται και μυρσινόκοκκοι ,εσωτερικά δε υπάρχουν πολυπληθοί σπέρματα.

                  Οι μικροί καρποί είναι πλούσιοι σε αντιοξειδωτικές ουσίες , και είναι εξαιρετικά  ευργετικοί στην μνήμη του ανθρώπου.

Άλλο ένα θαύμα της φύσης που μάλλον είναι αναξιοποίητο απο τον σημερινό  σύγχρονο άνθρωπο.

Οι φωτογραφίες είναι απο Πόρτο Ράφτη, και Ηπειρο περιοχής Αχέρωντα ποταμού.

Pistacia lentiscus, Σχίνος

Ανήκει στην οικογένεια  Anacardiaceae

                      Ο Σχίνος  είναι ένας αειθαλής θάμνος με μεγάλη εξάπλωση στη περιοχή.
 Καλύπτει βραχώδεις επιφάνειες κοντά στην θάλασσα, στίς ρεματιές του Κουβαρά και τίς πλαγιές του λόφου του Αγίου Σπυρίδωνα.

Οταν τρίβουμε τα φύλλα του έρχεται έντονη  και ευχάριστη η μυρουδιά της ρητίνης.

Το ύψος του θάμνου μπορεί να φθάσει και τα δύο μέτρα ,ενώ όταν κλαδεύεται γίνεται και δένδρο.

Τα φύλλα του είναι πράσινα διαπλατυσμένα στη μέση και στρογγυλεμένα στίς άκρες, και βγαίνουν ανά βλαστό με διακλάδωση αντίθετα.

Η άνθηση του θάμνου ξεκινάει από τον Μάρτιο και φθάνει έως τον Μάιο.

Το χαρακτηριστικό της εμφάνισης του θάμνου είναι οι κόκκινοι καρποί του.

Συγγενικό είδος σχίνου είναι ο ρητινούχος σχίνος της Χίου που παράγεται μόνο στη Χίο η περίφημη μαστίχα της.

Άλλος ένας όμορφος θάμνος στολίδι της περιοχής και των άγονων περιοχών ειδικά της νότιας Ελλάδας.

Οι φωτογραφίες είναι από Πόρτο Ράφτη Αττικής.