Το φύλλο της αφάνας είναι δικοτυλήδονο, και ανήκει στην οικογένεια των αγριοτριαντάφυλλων,Rosaceae , το γένος του είναι Sarcopoterium και το είδος spinosum.
H Αφάνα,το σαρκοποτήριο είναι πολυετές φυτό φρύγανο,το οποίο έχει μεγάλη ομοιότητα με την γαλαστοιβή.
Ενας μύθος λέει για τους καρπούς της αφάνας ότι όταν ήταν ξυπόλητη η Αφροδίτη και προστάτευε τον Αδωνη από τον θυμό του Αρη,πάτησε τον θάμνο αφάνα,και το αίμα που έπεσε από την Αφροδίτη χρωμάτισε τα άνθη με κόκκινο.
Το φυτό αυτό φύεται και σε μεγάλο υψόμετρο και σε μικρό γενικά στη κεντρική και νότια νησιωτική χώρα
Προτιμά να αναπτύσσεται στις παρειφές των δασών, και λόφων, όπως και στα παρατημένα αγροκτήματα και πεζούλες.
Αποτελείται από μια συστάδα ξυλώδη κορμών,που στο άνω μέρος υπάρχει ένας ξυλώδης λεπτός σχηματισμός που καταλήγει σε αγκάθι μικρό.Κάθε γωνιακός σχηματισμός έχει γύρω στα δέκα πράσινα σκληρά φυλλαράκια.
Τα λουλούδια του βγαίνουν σαν κεφάλια ,ταξιανθίες με διάμετρο περίπου 3 εκατοστά, στα οποία υπάρχουν και θυληκά και αρσενικά.Ανθίζει από Φλεβάρη έως Απρίλη.
Ο καρπός του είναι κοκκινωπός και έχει μάζα.
Παλαιότερα η αφάνα ήταν ένα από τα κυριώτερα υλικά,ως προσάναμα για το τζάκι. Επίσης χρησιμοποιόνταν σε διάφορες χρήσεις ως σκούπα, σε αποθήκες αυλές κλπ.
Το καλοκαίρι το φρύγανο αυτό αρχίζει και ξηραίνεται,για να αντέξει τις υψηλές θερμοκρασίες κάτι σαν καλοκαιρινή νάρκη.
Ο καρπός του ξηραίνεται και είναι έτοιμος σιγά σιγά να διασκορπιστεί σε φρέσκο έδαφος το φθινόπωρο για να βγούν οι νέοι θάμνοι στους φρυγανότοπους.
Χαρακτηριστικό είναι η εξάπλωσή του στις παρατημένες πεζούλες,
Εκεί που γενιές και γενιές πρίν τον πόλεμο τις έφτιαξαν ,σκάψιμο δια χειρός, για καλλιέργειες με αμπελώνες με τις παραδοσιακές ποικιλίες ή ακόμη και για ελαιώνες.Οι φωτιές όμως ή ο ξεριζωμός της τότε νέας γενιάς προς τις μεγαλουπόλεις, άφησαν χώρο στα φρύγανα ,και στην αφάνα για να προστατεύουν τις πλαγιές των λόφων των νησιών μας ,από την διάβρωση και ερημοποίηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου