Τεύκριο το Πόλιο, Teucrium polium L.

Ανήκει στην οικογένεια Lamiaceae,Χειλανθή

             Κατά τόπους υπάρχουν αρκετές ονομασίες όπως , αντωναίδα, αγαποβότανο, ασπρόχορτο, στομαχοβότανο, χορτάρι της Παναγιάς., λαγοκοιμηθιά, σπληνοβότανο, λιβανόχορτο, το χόρτο της κυράς, κλπ.

             Είναι ένα μικρό φυτό, πολυετές, που φύεται ανάμεσα σε φρυγανότοπους, ή σε παρυφές των δασών, ακόμη σε πετρώδεις και άγονες πλαγιές σε όλη την Ελλάδα.

Τα φύλλα του είναι γκρί , οδοντωτά και τα άνθη του μικρά λευκά και άοσμα εμφανίζονται σαν ταξιανθίες με στρογγυλεμένα κεφάλια, σε περιοχές όπως η ανατολική Αττική.

Σε άλλες περιοχές όπως η Ήπειρος, τα άνθη του είναι μικρά και μώβ.

                        Το ύψος  του μπορεί να φθάσει συνήθως τα 35 εκατοστά, σε μερικά άλλα είδη τεύκριου ,όμως ίσως και λίγο ψηλότερο έως τα 50 εκατοστά.

Το συγκεκριμένο φυτό  υπάρχει και είναι πολύ σπάνιο στην Ανατολική Αττική.

Ο βλαστός του  τεύκριου ,είναι πολύ τριχωτός και τετράγωνος.

                    Ο πολαπλασιασμός του γίνεται με μικροσκοπικούς σπόρους, που τους διασπύρει ο άνεμος.

Στην χώρα μας υπάρχουν αρκετά είδη τεύκριου, όπως το teucrium chamaedrys, με άνθη ρόδινα.

Στην Κρήτη υπάρχουν 8 είδη και μερικά είναι ενδημικά, όπως το  teucrium cunpifolium, teucrium gracile, teucrium scordium κλπ.

Στην ανατολική Αττική σε λόφους υπάρχει σε σπάνια μορφή το  teucrium capitatum.

                     
                                Τα παλιότερα χρόνια οι κάτοικοι των χωριών το τεύκριο, το έκαναν αφέψημο για διάφορες παθήσεις.

Επίσης στην αρχαία Ελλάδα, το φυτό αυτό ήταν πολύ γνωστό.

Ο Διοσκουρίδης ,ο Ιπποκράτης, και ο Γαληνός  το συνιστούσαν ως τονωτικό, και ως φάρμακο για τις παθήσεις του στομάχου, και του πυρετού.

Το φυτό αυτό λέγονταν και πόλιο του Θεόφραστου.

Όμως σήμερα ο Ε.Ο.Φ. συνιστά και ενημερώνει να μην λαμβάνεται ως αφέψημο το συγκεκριμένο, διότι υπάρχει κίνδυνος τοξικής υπατίτιδας.

Παλαιότερα επίσης το χρησιμοποιούσαν για προφύλαξη των ρούχων από τον σκώρο,επίσης για τη γονιμοποίηση των σύκων.

                      Γενικώς θεωρείται ένα μελισσοτροφικό, και συνάμα φαρμακευτικό φυτό για πολλές παθήσεις, που μας παρέχει απλόχερα η φύση, και στολίζει με τα μικροσκοπικά άσπρο και μώβ λουλούδια, τις άγονες και πετρώδεις τοποθεσίες.