Anthyllis hermanniae, Ανθυλλίς του Χέρμαν

  Άλλες ονομασίες κατά τόπους  αλογοθύμαρο, σμυρνιά , ασμυριά,

                              Ο θάμνος αυτός παρουσιάζει μία καλή σταθερότητα στην ανάπτυξη, ειδικά σε παραθαλάσσιες περιοχές και όχι μόνο, στην ανατολική αττική.

                                Φύεται σε φρυγανότοπους , σε πετρώδεις τοποθεσίες, και δεν είναι αγκαθωτός. Αυτό τον συνιστά ευάλωτο στη βόσκηση των αιγοπροβάτων .

        

                         Την άνοιξη ,είναι ένα κατεξοχή μελισσοτροφικό φυτό, το οποίο ανθίζει μέσα στον Μάιο, με αρκετή καθυστέρηση από τον Ασπάλαθο, αλλά ταυτόχρονα με την genista acanthoclada 

 

                               

 

                              Το φυτό αυτό είναι ένας θάμνος, ανθεκτικός, πολύκλωνος, με λεπτούς  ξυλώδεις κορμούς, το μέσο  ύψος του οποίου φθάνει έως 1,00 μέτρο.

                               

                       Την άνοιξη βγαίνουν πράσινοι εύκαμπτοι λεπτοί βλαστοί, και σε κάθε κόμβο βγαίνουν μικρά πράσινα αυλακωτά μακρόστενα φύλλα διαστάσεων 6χ20 χλστ.

 

 

                        

                      Από κάθε διακλάδωση φύονται μικρά κίτρινα λουλούδια, τρία  έως πέντε ανα κόμβο, και ολόκληρος ο θάμνος αλλάζει όψη και μορφή, στο χρώμα του κίτρινου.

                               Τά άνθη αυτά τα προτιμούν πλήθος από έντομα ,μέλισσες, και πεταλούδες, με συνέπεια την εύκολη γονιμοποίηση, και τη μεταφορά της γύρης από τα αρσενικά στα θηλυκά  λουλούδια. Επίσης έχει διαπιστωθεί ότι η ανθυλλίδα , παράγει ένα νέκταρ, που βοηθά ακόμη καλύτερα στην προσέλκυση των εντόμων στα άνθη ,και κατά συνέπεια  τη γονιμοποίηση.

                         

                                   Το υπόλοιπο χρονικό διάστημα, ο θάμνος γίνεται πάλι ανθεκτικός, οι  βλαστοί του,γίνοντε ξυλώδης, και τα μικρά πράσινα σκληρά  αυλακωτά φύλλα,   παρουσιάζουν ένα γκρί σύνολο, μέ αντοχή στους δυνατούς αέρηδες ειδικά στις πλαγιές των νησιών, και μέ αντοχή στις μεγάλες θερμοκρασιακές  μεταβολές του καλοκαιριού και αντίστοιχα του χειμώνα.